Jest kilka substancji na tym świecie, które doczekały się czarnego PR'u. Jedną z nich jest osławiony aspartam. Niezasadnie. Może ze względu, że jest to produkt pochodzenia chemicznego ciąży na nim brzemię? Powodów może być wiele, ale warto podejść do sprawy z otwartym umysłem. Zwłaszcza że ów słodzik jest spotykany w wielu produktach jak galaretki, wędliny czy napoje słodzone. To produkty, które zjadamy sami, ale także nasze dzieci. Skąd się wziął ten cały aspartam i czy jest on szkodliwy?
Przypadkowe odkrycie
Ojcem aspartamu jest James Chlatter. Ten amerykański chemik podczas poszukiwania leku na wrzody żołądka przypadkiem odkrył bardzo słodką substancję. Jak się później okazało ponad dwustukrotnie od cukru. Szybko tematem zainteresowali się producenci żywności. Skoro coś jest słodsze od sacharozy, to trzeba tego dodać znacząco mniej do produktu, aby uzyskać taką samą słodycz, jak w przypadku cukru.
W prowadzeniu biznesu koszty są jedną z najważniejszych pozycji. Możliwość ich ograniczenia to dla firmy interesująca perspektywa. Ponadto przy produkcji buraka cukrowego i trzciny cukrowej, zmienne warunki atmosferyczne miały wpływ na podaż tego surowca, a to przekładało się na ich ceny. W latach mniejszego urodzaju wyższe koszty buraków wymagały podniesienia cen towarów na półkach sklepowych, co nawet dzisiaj spotyka się z niezadowoleniem klientów. Pewne i regularne dostawy aspartamu pozwalały na ograniczenie tych przykrych zdarzeń.
Więcej informacji o tym, czym jest ta substancja, znaleźć można na aspartam słodzik.
Regulacje prawne
Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zezwala na używanie aspartamu w przemyśle spożywczym. Jednocześnie rekomenduje, aby dzienne spożycie słodzika nie przekroczyło 40mg/kg masy ciała. W tych proporcjach dopuszczalne dzienna dawka oscyluje w granicach 3g dla osoby ważącej 70 kg. W celu wprowadzenia takiej ilości aspartamu do organizmu musielibyśmy wypić od 12 do 30 litrów słodzonych napojów. To mało prawdopodobne.
Aspartam został dopuszczony do powszechnego użycia po weryfikacji 600 badań. Podczas ich analizy EFSA nie stwierdziło szkodliwości słodzika. Od dnia wynalezienia tj. od lat 60 XX-w. dotychczas pojawiło się tylko jedno badanie sugerujące, że aspartam może być kancerogenny.
Tajemnicze badanie
Zespół European Ramazzini Foundation (ERF) przeprowadził badania na szczurach laboratoryjnych. Jego konkluzja była taka, że aspartam jest środkiem rakotwórczym. Informacja ta trafiła do weryfikacji ESFA, a ta poprosiła o przedłożenie kompletu wytycznych, danych i wszystkich parametrów, na podstawie których stwierdzono, że słodzik wywołuje groźną dolegliwość.
Jak się później okazało, ERF przeprowadziło swój eksperyment niezgodnie ze sztuką. Dane o zwierzętach nie były pełne. Brakowało tak podstawowych parametrów, jak waga szczurów czy dieta. Ponadto ilość podawanego aspartamu była niemożliwa do osiągnięcia w warunkach naturalnych. Sprawą zainteresowała się Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA). Niestety oni również otrzymali niepełne informacje. W związku z wieloma zaniedbaniami eksperyment nie został potwierdzony.
Tematy medialne żyją swoim życiem. Często jest to nadmuchana sensacja, która przeżywa swoje pięć minut chwały, by następnie zgasnąć. Niestety rzadko w tych samych mediach można doczekać się sprostowania do tej i wielu innych spraw. Dlatego, jeśli wahamy się w kwestii spraw żywieniowych, to warto poszukać informacji w sieci lub u specjalistów z danej dziedziny. Istnieje duża szansa, że nasze wątpliwości zostaną rozwiane.
