Malarstwo Rynarzewskiej

Małgorzata Rynarzewska studiowała na Akademii Ekonomicznej i Akademii Sztuk Wizualnych w Poznaniu - dyplom z projektowania wnętrz i ogrodów w pracowni prof. A. Oleksyn oraz konserwacji obrazów. Przez wiele lat zajmowała się projektowaniem odzieży i za malowniczość projektów dzianin otrzymała nagrodę niemieckiego domu towarowego Horten.

Artystka, jak mawiają znajomi i krytycy, żyje w podwójnym, a może i potrójnym świecie. Tym przez siebie zorganizowanym (dom i pracownia), tym, który ja otacza (ogród) oraz w tym trzecim, świecie swojej sztuki. Lubi dobrą muzykę (Beethovena, Mozarta, Szuberta) i poezję (Leśmiana, Gałczyńskiego, Pawlikowską-Jasnorzewską), malarstwo (Gauguina, Giotta, Beksińskiego, El Greco, Chagalla). Tworzy obrazy z dominantą chłodnych tonów, nastrojowe, pełne harmonii i wysmakowanych kolorystycznych zestawień. Dekoracyjne walory i intymny charakter wielu kompozycji są znamienne dla tematycznego repertuaru prac. Ich głównym tematem jest kobieta wpisana w surrealistyczny pejzaż. Kobieta piękna, często w nieco teatralnej pozie, czasem pojawiają się konie, kwiaty, akcesoria, kapelusze - to wszystko jest odniesieniem do osobistych przeżyć i doznań. Niektórzy krytycy mówią o niej malarka lirycznego świata kobiet, ale też ich nieodgadnionych wnętrz. Ale też pojawia się inna fascynacja - to ruch, wirujące spódnice tancerek, wszystko wiruje, zmienia się, przenika całą postać, ale również i tło obrazu. Ten ruch rozświetla obraz, przenika wszystko powodując iż cały obraz staje się jednolitym ornamentem. Wyważone, zwarte kompozycje, ukazujące bogaty wewnętrzny świat, z jej fascynacjami i silnymi związkami z naturą - w ten nurt wpisują się też bursztynowe obrazy będące zapisem wydarzeń sprzed tysięcy lat, nie ulegają trendom i wpływom, odznaczają się niezwykłą konsekwencją. Bursztyn (tonacja cieplejsza), to kolor i zdecydowany kontrast, to połączenie nurtu życia z nagłą śmiercią.