Jack Daniels – co charakteryzuje whisky z Tennessee?

Początek produkcji tego trunku miał miejsce w Europie. Kolebką whisky jest tutaj Szkocja oraz Irlandia. Każdy z tych krajów produkuje nieco odmienny trunek, który przygotowywany jest w niezwykle przemyślany i staranny sposób. Głównym zbożem wykorzystywanym w tym celu jest jęczmień. Zarówno Szkocja, jak i Irlandia zastrzegły swoje receptury w rządowym rozporządzeniu. W ten sposób chcieli uniknąć sytuacji, w których marne podróbki podszywały się pod ich wyroby. Gdy whisky znane było już w całej Europie, to zaczęło pojawiać się na innych kontynentach. Dzięki imigrantom ze Szkocji i Irlandii poznali ją obywatele Stanów Zjednoczonych. Receptura trunku została zmodyfikowana do panujących tam warunków naturalnych. Jęczmień zastąpiono kukurydzą, co zupełnie odmieniło smak i aromat whisky.

Jack Daniels – skąd jego światowa popularność?

Amerykańskie whisky to sześć odmian, spośród których dwie zdobyły światową sławę. Powstają one w dwóch sąsiadujących ze sobą stanach – Kentucky oraz Tennessee. Pierwszy z nich jest światową stolicą burbonu. Termin ten to odmiana whisky, która zawiera od 51% do nawet 70% kukurydzy w mieszance. Tennessee natomiast jest bardzo zbliżona do whisky z Kentucky, jednak dzięki znaczącym różnicom w procesie uzyskiwania, funkcjonuje ona jako odrębna odmiana. Najbardziej znaną marką Tennessee jest Jack Daniels. Więcej dowiesz się pod tym linkiem https://swiat-whisky.sklep.pl/23-tennessee. Jej twórca jest Jasper Newton Daniel. To potomek szkockich imigrantów, który sztuką wytwarzania whisky zajmował się od najmłodszych lat. W wyniku silnej konkurencji dążył do tego, by stworzyć alkohol inny niż te dostępne na rynku. I tak w roku 1887 powstał  Jack Daniels Old No.7. Whisky ta rozprowadzana w charakterystycznej butelce  z czarną etykietą szybko zdobyła uznanie na całym świecie.