Odeszła Teresa Ferenc

Urodziła się 24 kwietnia 1934 r. w Ruszowie niedaleko Zamościa. Jako dziecko przeżyła hitlerowską pacyfikację Zamojszczyzny i śmierć rodziców, a tragiczne wydarzenia, które rozegrały się w czerwcu 1943 r. we wsi Sochy odcisnęły piętno na jej twórczości. Po wojnie ukończyła Studium Nauczycielskie w Katowicach ze specjalizacją plastyczną. W 1956 r. wyszła za mąż za poetę Zbigniewa Jankowskiego. Mieszkała wraz z mężem i córkami, poźniejszymi pisarkami Anetą (Anna Janko) i Mileną (Milena Wieczorek), w Rybniku, następnie w Kołobrzegu i we Wrocławiu, a od 1975 r. w Sopocie. Debiutowała w 1962 r. wierszem „Poród” w piśmie literackim „Współczesność”. W 1964 r. ukazał się jej pierwszy tom wierszy „Moje ryżowe poletko”. Opublikowała ponad dwadzieścia zbiorów poezji, m.in. „Zalążnia (1968), „Godność natury” (1973), „Ciało i płomień” (1974), „Małżeństwo : erotyki” (1975), „Wypalona dolina” (1979), „Pieta” (1981), „Grzeszny pacierz” (1983), „Nóż za ptakiem (1987), „Kradzione w raju : wiersze o miłości” (1988), „Boże pole” (1997), „Stara jak świat” (2004), „Ogniopis : wybór wierszy” (2009), „Widok na życie” (2012). Jej utwory ukazały się w kilkudziesięciu antologiach w Polsce i na świecie. Otrzymała wiele nagród, m.in. nagrodę im. Stanisława Piętaka (1979), nagrodę im. Brata Alberta za twórczość poetycką o charakterze religijnym (1989), nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka (1995, „za poezję będącą artystycznym świadectwem pokonanej rozpaczy”), medal księcia Mściwoja (1999), nagrodę Artusa (2004), nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska (2004, 2009), nagrodę Prezydenta Miasta Sopotu (1991, 2004, 2009), nagrodę Marszałka Województwa Pomorskiego (2009), medal im. ks. Jana Twardowskiego (2015), medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2016).

Po przybyciu na Wybrzeże włączyła się wraz z mężem w działalność lokalnego środowiska literacko-artystycznego. W latach 1980–1982 była wiceprezesem Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. W 1983 r. związała się z gdańskim kręgiem literackim „Wiązania”, zorganizowanym przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, publikowała w wydawnictwach poza zasięgiem cenzury. W 1989 r. należała do członków-założycieli Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Była też członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1993 r. współtworzyła Sopocki Klubu Pisarzy i Przyjaciół Książki „Brodwino”. Przez wiele lat współpracowała z sopockim pismem literackim „Topos”.

Twórczość Teresy Ferenc była bardzo wysoko oceniana przez literaturoznawców i krytyków literackich, a Julian Rogoziński zaliczał ją do jednej z trzech najwybitniejszych – obok Wisławy Szymborskiej i Urszuli Kozioł – współczesnych poetek polskich.

Pełny biogram Teresy Ferenc – opracowany przez Małgorzatę Smyl dziesięć lat temu, skonsultowany wówczas z Poetką – oraz bibliografia znajdują się w internetowym Biobibliograficznym Słowniku Pisarzy Pomorza Gdańskiego na stronie naszej biblioteki.